Projekt ustawy reprywatyzacyjnej w sposób bezrefleksyjny łączy ofiary zbrodni nazistowskich ze sprawcami lub współsprawcami. Podmiotowe połączenie osób wykluczonych z prawa do rekompensaty będzie z oczywistych względów budzić negatywne emocje w środowisku żydowskim na całym świecie.
Kongres Stanów Zjednoczonych przyjął Ustawę „JUST ACT”. Dokument odnosi się do podpisanej w 2009 roku Deklaracji Terezińskiej, która swoim zakresem obejmuje kwestie restytucji prywatnego i komunalnego mienia żydowskiego przejętego podczas II Wojny Światowej oraz po jej zakończeniu.
Samą ideę uregulowania złożonego problemu reprywatyzacji na poziomie ustawy należy uznać za spóźnioną co najmniej o dwadzieścia lat i zarazem nadal niezwykle ważną.
Reprywatyzacja jest najczęściej kojarzona z dużymi majątkami ziemskimi, pałacami, dworami czy fabrykami. Tymczasem powojenna nacjonalizacja uderzyła nie tylko w wyższe klasy przedwojennej Polski, ale może przede wszystkim, zniszczyła klasę średnią – posiadaczy niewielkich kamienic, zakładów przemysłowych, aptek itd.
Przez ostatnie miesiące toczyła się debata nad tzw. dużą ustawą reprywatyzacyjną. Za pozytywne należy uznać działanie rządu, mające na celu uregulowanie tematu reprywatyzacji, niemniej rozwiązania, które wprowadzono w projekcie ustawy budzą wielkie wątpliwości.
Przez ostatnie miesiące w różnych kręgach toczy się dyskusja na temat reprywatyzacji.
